نژاد دالماسین یا دالمیشن (سگهای خالدار)    

سگ دالماسین یا دالمیشن (Dalmatian) نژادی از سگ است که دارای پوششی سفید رنگ با لکه‌های سیاه یا قهوه‌ای است. این سگ که منشا آن یک سگ شکاری بوده،  همچنین در روزهای اولیه به عنوان سگ کالسکه استفاده می شد. منشا این نژاد را می توان به کرواسی امروزی و منطقه تاریخی آن یعنی دالماسی جستجو کرد. تصور می شود که اجداد اولیه این نژاد، نژادهای خاصی از پوینترها و گریت دین خالدار بوده اند. امروزه، این حیوان خانگی محبوب خانواده است و بسیاری از علاقه مندان به سگ ها، سگ های دالماسین را وارد مسابقات باشگاه های پرورشگاه می کنند.

اندازه و خصوصیات جسمی

سگ دالماسین سگی عضلانی با استقامت عالی است. هنگامی که به طور کامل رشد می کند، طبق استاندارد نژاد American Kennel Club (AKC)، قد آن بین 48 تا 58 سانتی متر است.

پوشش بدن

توله سگ های دالماسین (دالمیشن) با کت سفید ساده به دنیا می آیند و اولین لکه های آنها معمولاً در عرض 10 روز ظاهر می شود. با این حال، لکه ها ممکن است از بدو تولد روی پوست آنها قابل مشاهده باشد. آنها تا 18 ماهگی به رشد خود ادامه می دهند. اندازه لکه‌ها معمولاً از 2 تا 6 سانتی‌متر متغیر است و معمولاً سیاه یا جگری (قهوه‌ای) در زمینه سفید هستند. جگری رنگ مغلوب در دالماسیان است، به این معنی که هر دو والدین باید ژن رنگ جگری را برای تولید این رنگ از توله ها حمل کنند. اگر پدر و مادر هر دو جگری باشند، تمام توله ها خالدار جگری رنگ خواهند بود. سگی که سیاه رنگ غالب است به عنوان BB تعریف می شود، سگی که دارای خال سیاه است اما حامل ژن رنگ جگری است Bb و سگ جگری bb است. سگ های خال سیاه همیشه بینی سیاه دارند و سگ های خالدار جگری همیشه بینی قهوه ای دارند.

رنگ های دیگری که گهگاه به وجود می آیند عبارتند از آبی (رنگ آبی مایل به خاکستری)، موزاییکی، نارنجی یا لیمویی (زرد تیره تا کم رنگ)، یا سه رنگ (با لکه های سیاه، قهوه ای و نارنجی یا لیمویی). نارنجی و لیمویی بیشتر به خصوص در آمریکا یافت می شوند و رقیق کننده رنگ های استاندارد هستند. بسته به رنگ بینی آنها به رنگ نارنجی یا لیمویی تعریف می شوند.

یکی دیگر از الگوهای رنگ آمیزی یک تکه رنگ جامد بزرگتر است که در هر نقطه از بدن ظاهر می شود، اما اغلب روی سر، گوش ها یا دم. لکه ها در بدو تولد قابل مشاهده هستند و گروهی از نقاط متصل نیستند. آنها با لبه صاف وصله قابل شناسایی هستند و هیچ موی سفید درهم در هم در آنها وجود ندارد. توله های سفید خالص بدون لکه نیز گاهی اوقات رخ می دهند.

موهای Dalmatian معمولا کوتاه، ظریف و متراکم است. با این حال، دالماسیان با پوشش صاف گهگاه فرزندانی با پوشش بلند تولید می کنند. دالماسیان با پوشش بلند در استاندارد نژاد قابل قبول نیستند، اما این سگها ریزش بسیار کمتری را نسبت به همتایان خود با روکش صاف تجربه می کنند که در تمام طول سال ریزش قابل توجهی دارند. موهای کوتاه و سفت انواع استاندارد اغلب به فرش، لباس، اثاثه یا لوازم داخلی و تقریباً هر نوع پارچه دیگری می‌بافند و برداشتن آنها دشوار است. نظافت هفتگی با دستکش سگ شکاری یا شانه کشی می تواند میزان ریزش موهای دالماسی را کاهش دهد، اگرچه هیچ چیز نمی تواند به طور کامل از ریزش آن جلوگیری کند. با توجه به حداقل مقدار روغن در پوشش خود، دالماسی ها فاقد بوی سگ هستند و نسبت به بسیاری از نژادهای سگ دیگر نسبتاً تمیز می مانند.

دالماسین های با اسید اوریک پایین (LUA) معمولاً دارای لکه های کوچک تری هستند که به اندازه دالماسین های دیگر رنگدانه قوی ندارند.

تعداد توله ها در هر زایمان معمولا 6-9 توله است

توله های 4-5 هفته ای سگ نژاد دالمیشن در حال شیر خوردن

سلامتی

مانند سایر نژادها، دالمیشن ها تمایل به برخی مشکلات سلامتی خاص نژاد خود مانند ناشنوایی، آلرژی و سنگ های ادراری دارند. پرورش دهندگان معتبر توله هایشان را برای اطمینان از وضعیت شنوایی در توله هایشان آزمایش می کنند. می تواند تا 15 تا 16 سال زندگی کند. بررسی‌های سلامت نژاد در ایالات متحده و بریتانیا میانگین طول عمر را به ترتیب 9.9 و 11.55 سال نشان می‌دهد. در اواخر نوجوانی، هم ماده و هم نرها ممکن است از اسپوندیلوز و آرتریت رنج ببرند. تیروئیدیت خودایمنی ممکن است یک بیماری نسبتاً شایع برای این نژاد باشد که 11.6 درصد از سگ ها را تحت تأثیر قرار می دهد.

ناشنوایی

استعداد ژنتیکی برای ناشنوایی یک مشکل جدی برای سلامتی دالماسین ها است. دالماسین آمریکایی شیوع ناشنوایی حسی مادرزادی دو طرفه 8 درصدی (که هیچ درمان ممکنی برای آن وجود ندارد)، در مقایسه با 5.3 درصد برای جمعیت دالمیشن های بریتانیا نشان می دهد. ناشنوایی توسط پرورش دهندگان اولیه تشخیص داده نشد، بنابراین تصور می شد که این نژاد بی هوش است. بسیاری از پرورش دهندگان، زمانی که آزمایش شنوایی شروع به تبدیل شدن به هنجار کرد، از کشف سگ های شنوایی یک طرفه شگفت زده شدند. حتی پس از تشخیص این مشکل به عنوان یک گسل ژنتیکی، پرورش دهندگان ماهیت سگ ها را درک نکردند، و ناشنوایی در سگ های دالماسی همچنان یک مشکل مکرر است.

محققان اکنون می دانند که ناشنوایی در حیوانات آلبینو و پیبالد به دلیل عدم وجود ملانوسیت های بالغ در گوش داخلی ایجاد می شود. این ممکن است یک یا هر دو گوش را تحت تاثیر قرار دهد. این عارضه در سایر نژادهای سگ که تمایل ژنتیکی به رنگدانه های روشن دارند نیز رایج است. این شامل، اما نه محدود به بول تریر، دوگو آرژانتینوس، پودل، بوکسر، بردر کولی و گریت دین است.

به طور معمول، فقط سگ‌هایی با شنوایی دو طرفه پرورش داده می‌شوند، اگرچه سگ‌هایی با شنوایی یک طرفه و حتی سگ‌هایی با ناشنوایی دوطرفه، با آموزش مناسب حیوانات خانگی خوبی می‌سازند. تفاوت اصلی و قابل توجه در سگ با شنوایی واحد این است که آنها شنوایی جهت دار ندارند. اگرچه سگ می تواند صدا را بشنود، اما نمی تواند مسیری را که صدا در آن قرار دارد بشنود. باشگاه Dalmatian بریتانیا فقط خرید توله‌هایی را توصیه می‌کند که تست BAER (برای شنوایی) را انجام داده‌اند، و از همه اعضا می‌خواهد که نتایج آزمایش BAER توله‌های خود را ارائه دهند تا بتوان آمار واقعی ناشنوایی را مشاهده کرد.

ثابت شده است که این ژن غالب piebald است که باعث آبی شدن چشم می شود. از این رو زاد و ولد از اهالی چشم آبی، حتی اگر کاملاً شنوایی داشته باشند، ناپسند است. دالماسین چشم آبی معمولاً در بریتانیا در شو نشان داده نمی شوند

دیسپلازی مفصل لگن

اگرچه هیچ شواهد و داده‌های آماری مرتبطی وجود ندارد که نشان دهد دیسپلازی مفصل ران یکی دیگر از بیماری‌هایی است که دالمیشن ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد، برخی منابع می‌گویند که این بیماری تقریباً 5 درصد از نژاد خالص دالماسین را تحت تأثیر قرار می‌دهد، که باعث می‌شود آن‌ها لنگش، خستگی و درد متوسط تا شدید ​​را تجربه کنند. اگرچه این داده ها در دسترس نیست، اعتقاد بر این است که دالماسین هایی که در نهایت دچار دیسپلازی مفصل ران می شوند با لگن طبیعی متولد می شوند، اما بافت های نرم اطراف مفصل به دلیل ساختار ژنتیکی آنها رشد غیرطبیعی دارند. این بیماری ممکن است هر دو لگن یا فقط لگن راست یا چپ را تحت تاثیر قرار دهد و سگ‌های مبتلا را به راه رفتن یا دویدن با تغییر راه رفتن سوق دهد. پر استنادترین گزارش علمی در مورد دیسپلازی هیپ سگ، نژاد دالماسین را در بین نژادهایی که معمولاً تحت تأثیر آن بیماری قرار می گیرند، شامل نمی شود.

افزایش اسید اوریک خون (اوریسمی)

دالماسین ها نیز مانند انسان ها می توانند از هیپراوریسمی رنج ببرند. کبد دالماسین ها در تجزیه اسید اوریک که می تواند در سرم خون (هیپراوریسمی) انباشته شده و باعث نقرس شود، مشکل دارد. اسید اوریک همچنین می تواند با غلظت بالا با ادرار دفع شود و باعث ایجاد سنگ کلیه و سنگ مثانه شود. این شرایط بیشتر در نرهای میانسال رخ می دهد. نرهای بالای ده سال مستعد ابتلا به سنگ کلیه هستند و باید مصرف کلسیم آنها کاهش یابد یا داروهای پیشگیرانه به آنها داده شود. برای کاهش خطر ابتلا به نقرس و سنگ، صاحبان باید با پرهیز از دادن غذاهای حاوی گوشت ، جگرسیاه و سفید و قلوه، محصولات جانبی حیوانی یا سایر مواد با پورین بالا، مصرف پورین ها را محدود کنند. هیپراوریسمی در دالماسیان به درمان با ارگوتین، فرمول دامپزشکی آنزیم آنتی اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز پاسخ می دهد.

پروژه میراث دالمیشن

پروژه میراث دالمیشن در سال 2005 آغاز شد. هدف این پروژه حفظ و بهبود نژاد دالماسین با پرورش سگ های والد با ویژگی های زیر است:

    متابولیسم طبیعی ادرار

    شنوایی دو طرفه

   اخلاق دوستانه و با اعتماد به نفس

همه توله سگ های پروژه هریتیج از نوادگان خانواده دکتر رابرت شابل هستند. امروزه، «خط دکتر شابل تنها سگ‌های دالمیشن را در جهان امروز تولید می‌کند که عاری از نقص متابولیک هستند که می‌تواند منجر به مشکلات دستگاه ادراری شود.

وظایف سگهای دالمیشن

نقش های این نژاد به اندازه اجداد مشهورشان متنوع است. از آنها به عنوان سگ شکار، سگ جنگی، نگهبانی از مرزهای دالماسیا استفاده می شد. تا به امروز، این نژاد غریزه محافظتی بالایی را حفظ کرده است. اگرچه این سگ نسبت به کسانی که سگ می شناسد و به آنها اعتماد دارد دوستانه و وفادار است، اما اغلب از سگ های غریبه و ناشناس دوری می کند. دالماسین ها غریزه شکار قوی دارند و یک نابودگر عالی موش ها و حیوانات موذی هستند. در ورزش، از آنها به عنوان سگ پرنده، سگ شکاری دنباله دار، رتریور یا در بسته برای شکار گراز وحشی یا گوزن استفاده شده است. نشانه‌های دراماتیک و هوش آن‌ها باعث شده در طول سال‌ها به سگ‌های موفق سیرک تبدیل شوند.

دالماسی ها شاید بیشتر به دلیل کار برای آتش نشان ها به دلیل نقششان به عنوان اسکورت دستگاه آتش نشانی و طلسم آتش نشانی شناخته شده اند. از آنجایی که دالمیشن ها و اسب‌ها بسیار با هم سازگار هستند، این سگ‌ها به راحتی برای دویدن در جلوی کالسکه‌ها آموزش داده می‌شدند تا به پاکسازی مسیر کمک کنند و اسب‌ها و آتش‌نشان‌ها را به سرعت به سمت آتش هدایت کنند.

دالماسین ها اغلب به عنوان سگ های نگهبان خوب در نظر گرفته می شوند و ممکن است برای تیم های آتش نشانی به عنوان سگ های نگهبان برای محافظت از ایستگاه آتش نشانی و تجهیزات آن مفید بوده باشند. ماشین‌های آتش‌نشانی قبلاً توسط اسب‌های سریع و قدرتمند کشیده می‌شدند، هدفی وسوسه‌انگیز برای دزدان، بنابراین دالماسین‌ها به عنوان بازدارنده از سرقت در آتش‌ نشانی نگهداری می‌شدند.

ویژگی ها

رفتار دوستانه ...................................... -

نیاز به ورزش....................................

مشکلات سلامتی.................................. -

تمایل به واق واق کردن.............................. --

نیاز به مراقبت از موها.............  ....  ................... ----

میزان ریزش مو......................................... --

نیاز به آموزش........................................ -

رفتار خوب با کودکان............................... -

رفتار خوب با گربه ها.................................. --

مناسب برای آپارتمان..................................... ---

تمایل به گاز گرفتن و جویدن........................ --

سطح انرژی.......................................

ارتباط خوب با سایر سگها........................ -

بازیگوشی............................................. -

حساس در برابر سرما.................................. --

حساس در برابر گرما................................... --

مناسب به عنوان اولین تجربه حیوان خانگی.... --

101 سگ خالدار یا 101 دالمیشن

نژاد دالماسین در رمان صد و یک دالمیشن که در سال 1956 توسط نویسنده بریتانیایی دودی اسمیت نوشته شد، و بعداً به دلیل دو فیلم والت دیزنی که بر اساس این کتاب ساخته شده بود، محبوبیت زیادی را کسب کرد. فیلم انیمیشن دیزنی،  در سال 1961 منتشر شد، و بعدها در سال 1996 یک بازسازی لایو اکشن به نام 101 Dalmatians را ایجاد کرد. در سال‌های پس از انتشار سریال 102 Dalmatians در سال 2000، این نژاد از دست پرورش دهندگان غیرمسئول و صاحبان بی‌تجربه بسیار متضرر شد. افراد این نژاد را اغلب برای کودکان خود خریداری میکردند بدون اینکه به مسئولیت هایی که با داشتن چنین نژاد سگ پرانرژی همراه است واقف باشند. دالماسیان های زیادی توسط صاحبان اصلی خود رها شده و در پناهگاه حیوانات رها شدند. در نتیجه، سازمان‌های نجات دالماسین برای مراقبت از سگ‌های ناخواسته و یافتن خانه‌های جدید برای آنها پدید آمدند. ثبت نام AKC دالمیشن ها در طول دوره 2000-2010 90٪ کاهش یافته است.