نژاد گلدن رتریور     

سگهای گلدن رتریور یک نژاد اسکاتلندی از سگ رتریور با جثه متوسط ​​است. با طبیعتی ملایم و مهربان و موی طلایی چشمگیر مشخص می شود. معمولاً به عنوان حیوان خانگی نگهداری می شود و یکی از نژادهای رایج ثبت شده در چندین کشور غربی است. این نژاد یک رقیب دایمی در نمایش سگ و آزمایشات اطاعت است. همچنین به عنوان سگ روستایی استفاده می شود و ممکن است برای استفاده به عنوان سگ راهنما آموزش داده شود.

این نژاد در اواخر قرن نوزدهم توسط سر دادلی مارجوریبانکس در املاک اسکاتلندی وی در گویساچان ایجاد شد. او رتریورهایی با پوشش صاف را با Tweed Water Spaniel، با برخی تزریق‌های دیگر از رد ستر، لابرادور رتریور و بلاد هاند، پرورش داد. این نژاد در سال 1913 توسط باشگاه کنل به رسمیت شناخته شد و در طول دوره بین دو جنگ به بسیاری از نقاط جهان گسترش یافت.

خصوصیات

مشخصات ظاهری

گلدن رتریور یک نژاد سگ قوی با جثه متوسط ​​است. طبق استاندارد نژاد Kennel Club، سگ‌های نر از 56 تا 61 سانتی‌متر  و سگ‌های ماده از 51 تا 56 سانتی‌متر  هستند. نمونه های بالغ سالم معمولاً بین 25 تا 34 کیلوگرم وزن دارند.

گلدن رتریور دارای سر پهن، چشم‌های تیره رنگ با فاصله زیاد از هم، پوزه‌ای پهن و قدرتمند، بینی بزرگ مشکی، رنگدانه‌های تیره و کمی آویزان، و گوش‌هایی با اندازه متوسط ​​بالا و آویزان با یک چین کوچک است. گردن عضلانی و نسبتاً بلند با پوست شل، شانه‌ها به‌خوبی به عقب کشیده و تیغه‌های بلند، و بدن در عمق قفسه سینه با دنده‌هایی به خوبی انعطاف پذیر است.  پشت معمولاً از از پشت تا کمر صاف است و دم بلند و مستقیم معمولاً صاف و تقریباً در راستای پشت قرار می گیرد. پاهای جلویی صاف با استخوان بندی خوب، پاهای عقبی قوی با زانوی خمیده و ران‌های عضلانی، و پاها مانند گربه هستند.

موهای دولایه یک ویژگی قابل تشخیص و چشمگیر در سگهای نژاد گلدن رتریور است. موهای بیرونی بلند، صاف یا مواج است و دارای پرهای خوبی در پاهای جلویی است، در حالی که پوشش زیرین متراکم است و در برابر آب و هوا مقاومت می کند. موها می تواند هر سایه ای از کرم، زرد یا طلایی باشد. موها معمولاً با افزایش سن رنگ پریده‌تر می‌شود. استاندارد نژاد Kennel Club استفاده از مو های قرمز یا ماهاگونی را ممنوع می کند، اما چند تار سفید روی سینه مجاز است. در اصل فقط نمونه های رنگی زرد یا طلایی مجاز بودند، این امر بسیاری از سگ های برجسته کرم رنگ را حذف کرد. برای غلبه بر این امر در سال 1936 استاندارد باشگاه کنل اصلاح شد تا رنگ کرم را هم در بر بگیرد. رنگ کرم، که در دوران مدرن تر می تواند تقریبا سفید باشد، به رنگ غالب تبدیل شده است و به ویژه مورد علاقه غرفه داران نمایش های ترکیبی است. گلدن رتریورهایی که برای نمایش‌های ترکیبی پرورش داده می‌شوند، معمولاً دارای پوشش‌های بلندتر و ظریف‌تری نسبت به آنهایی هستند که برای کار به عنوان سگ‌های روستایی پرورش داده می‌شوند.

خلق و خوی

گلدن رتریور یک نژاد سگ باهوش، با ذات ملایم و بسیار مهربان است. همانطور که در مورد نژادهای رتریور معمول است، این نژاد به طور کلی آرام و قابل پیشنهاد است، آموزش آن بسیار آسان و بسیار مشتاق برای جلب رضایت استاد خود است. این نژاد به داشتن حیوانات خانگی عالی و سگ های خانوادگی معروف است، به طور کلی نسبت به کودکان بسیار صبور و پر تحمل است و مشتاق همراهی هر یک از اعضای خانواده در طیف وسیعی از فعالیت ها است. این نژاد به دلیل طبیعت دوست داشتنی خود، اغلب کاملاً از غرایز نگهبانی خالی است.

این نژاد معمولاً بسیاری از صفات و غرایز روستایی خود از جمله حس بویایی عالی و غریزه قوی برای بازیابی را حفظ می کند. حتی در میان کسانی که به عنوان سگ‌های روستایی آموزش ندیده‌اند، برای گلدن رتریورها معمول است که اسباب‌بازی‌ها یا اشیاء دیگران را به صاحبان خود هدیه کنند. در مقایسه با سایر نژادهای رتریور، گلدن رتریور معمولاً دیر بالغ می شود

محبوبیت و کاربرد

گلدن رتریور یکی از رایج ترین نژادهای سگ همراه در دنیای غرب است و اغلب در بین ده نژاد سگ برتر از نظر تعداد ثبت نام در بریتانیا، ایالات متحده، استرالیا و کانادا قرار دارد. این یک رقیب مکرر در نمایشگاه های سگ است. خطوط نمایش جداگانه ای از این نژاد توسعه یافته است. این سگ‌ها را می‌توان به عنوان سگ‌های راهنما و سگ‌های درمانی آموزش داد، و ممکن است در آزمایش‌های اطاعت و سایر ورزش‌های سگ رقابت کنند.

گلدن رتریور هنوز هم به عنوان یک سگ روستایی توسط ورزشکاران استفاده می شود، هم به عنوان یک همراه شکار در میدان و هم برای رقابت در آزمایشات میدانی. بیشتر برای بازیابی پرندگان شکار زمینی مانند کبک استفاده می شود تا برای شکار پرندگان وحشی. آنهایی که به عنوان سگهای روستایی استفاده می شوند معمولاً از خطوط کاری هستند که به طور خاص برای استفاده در مزرعه پرورش داده شده اند. گلدن رتریور با موهای دولایه متراکم سنتی برای کار در شرایط سرد و مرطوب به خوبی مناسب است، زیرا پوشش موها مقاومت در برابر آب را فراهم می کند. در مقایسه با سایر نژادهای رتریور، گلدن رتریور شناگر قوی نیست. کت بلندش باعث می شود هنگام شنا در آب خوب عمل نکند.

گلدن رتریور بسیار کمتر توسط ورزشکاران به عنوان یک همراه شکار از لابرادور رتریور استفاده می شود. یکی از دلایل این است که این نژاد به طور کلی در مقایسه با لابرادور بسیار کند است. اغلب زمانی که یک گلدن رتریور هنوز در حال آموزش ابتدایی است، یک لابرادور هم سن خود یک فصل شکار را تکمیل کرده است. یکی دیگر از معایب پوشش‌های بلند آن است که نسبت به لابرادورها به نگهداری و نظافت بیشتری نیاز دارد، به‌ویژه پس از کار در شرایط گل‌آلود زیرا موهای بلند آن‌ها بیشتر مستعد جمع‌کردن کثیفی و خارش هستند. تعداد بیشتری از گلدن رتریورها به عنوان حیوانات خانگی یا برای نمایش رینگ نسبت به شکار پرورش داده می‌شوند، بنابراین یافتن توله‌های پرورش یافته از خطوط کار اثبات شده برای ورزشکاران دشوار است.